doğum iznim bitiyor...

ah ahh diye başlamak istiyorum. Saat 00:51. Uyumalıyım. Sabah erkenden kalkıp Ferhan'a bir gömlek ütüleyip İlke'yi emzirip süt sağmalıyım. Önümüzdeki hafta işe başlayacağım. Annemle önümüzdeki haftanın provasını yapmaya çalışıyoruz. Bugün başladık. İlke'yi biberona alıştırmaya çalıştık ilk önce. Sonra da benden biraz ayrı kalmaya. Çok zor. Ağladı ağladı. İlk gün olduğu için onu çok yormak istemedim ve aralarda emzirdim, çünkü henüz biberonu benimseyemedi pek. Emzirmeye başladığım anda gözlerini kapadı, yapıştı bana, emip rahatlayınca baktı o koca gözlerle, gülümsedi kocaman. Canım kızım, henüz çok küçüksün, 4 aylıksın, bu kadar erken işe başlayacağımı düşünmemiştim, sen 5 aylık olduktan sonra başlamayı planlıyordum ama olmadı. Evdeki hesap çarşıya uymadı. Ne kadar çabuk geçti aylar. Bütün hamileliğimde bu süreci beklemiştim. Kutayı kreşe olabildiğince az yollamayı, onunla evde vakit geçirmeyi, ilkeyle onu beraber büyütmeyi. Ama sanırım yüzüme gözüme bulaştırdım. Minicik bir bebeğe bakarken abiyle pek ilgilenemiyor anne. Canım oğlum, yine de özel birşeyler yapabildik seninle değil mi? Birlikte kek yaptık, sabahları yumurta kırıp omlet yaptık, bazen kızdırdın beni, kavga ettik ve barıştık hemen, sarıldık birbirimize, seni çok seviyorum dedik, canım kutayım sen ilkeyi muhakkak kıskandın ama hiç belli etmedin, bunu nasıl başarabildin miniğim benim. Daha çok küçüksün ama şimdiden abilik yapmaya başladın kardeşine, çok seviyorsun onu, her halinden belli, kardeşin de çok seviyor seni, gözü üzerinde hep, sen bağırıp çağırarak oyunlar oynarken kendi kendine, gülümsüyor, anakucağından aşağı inmeye çalışıyor, belli ki sürünmeye, emeklemeye başlayınca hep peşinde olacak senin. Çok mutlu ediyorsunuz beni miniklerim. Siz de çok mutlu olun, sizi seviyorum..
Konu nerelere gelmiş. Çocuklarıma olan aşkım hep aklımda, ne yazsam, ne konuşsan bir de bakıyorum ki konu değişmiş, ben Kutayı ve İlkeyi anlatmaya başlamışım. Acaba sevgimi hissediyorlar mıdır? Umarım bunu başarabiliyorumdur.
Doğum izni... Bitiyor... Gecenin bir yarısı... Umarım yarın İlke biberona alışır ve şişenin tamamını bitirerek karnını onunla doyurmayı öğrenir. Umarım annem hemencecik kendi yöntemleriyle herşeyi rayına oturtur, inşallah kızım çok ağlamadan atlatır bu süreci. İnşallah annem de çok yorulmadan atlatır. Canım annem, nefes nefese kaldı bugün. Ama arada kutaya bisiklet binmeyi öğretmekten de geri kalmadı. Çok seviyor torunlarını, canım benim...